Opera we Lwowie to dla wielu turystów punkt obowiązkowy zwiedzania tego miasta. Wiele osób decyduje się również na udział w spektaklu operowym. Inni zachwycają się architekturą i ciekawą historią obiektu. Zaryzykuję stwierdzenie, że Opera Lwowska to istotny punkt na kulturalnej i architektonicznej mapie – nie tylko Europy, ale całego świata.
Opera we Lwowie
Opera Lwowska i Opera we Lwowie to popularne i potoczne nazwy. Jednak pełna nazwa Opery Lwowskiej to Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu imienia Salomei Kruszelnickiej. Obiekt nosił jednak również inne nazwy. Niegdyś zwany był Teatrem Miejskim, a w dwudziestoleciu międzywojennym Teatrem Wielkim.
Warto jeszcze wspomnieć kim była Salomea Kruszelnicka, której imię nosi Opera we Lwowie. Jej właściwe nazwisko to Sołomija Kruszelnyćka. Była ukraińską śpiewaczką operową i zdobyła międzynarodową sławę. Występowała w Odessie, we Włoszech, w Chile, w Paryżu, w Buenos Aires. Była również gwiazdą Opery Warszawskiej. Olbrzymią sławę przyniosła jej m.in. tytułowa rola w operze Madame Butterfly Giacoma Pucciniego. Po 1939 roku rozpoczęła pracę pedagogiczną. Piastując tytuł profesorski prowadziła klasę wokalną we Lwowskim Konserwatorium. Pochowano ją na Cmentarzu Łyczakowskim. O cmentarzu tym pisałem więcej we wpisie o Cmentarzu Orląt Lwowskich.
Opera Lwowska – historia
Historia Opery we Lwowie jest równie pełna wybojów jak historia Ukrainy i Lwowa w XX wieku. Bez wdawania się w szczegóły – kontrowersje dotyczyły już wyboru miejsca oraz konkursu na wybór projektu nowego teatru miejskiego. Również w trakcie budowy pojawiały się wątpliwości odnośnie technologii wykonania fundamentów. Na szczęście rozpoczęte w czerwcu 1897 roku prace zakończyły się sukcesem. Teatr Miejski otwarto 4 października 1900 roku. W ceremonii otwarcia brali udział m.in. Henryk Sienkiewicz i Ignacy Jan Paderewski.
Opera Lwowska działała do 1934 roku jako Wielki Teatr Miejski. Niestety została w tym roku zamknięta ze względu na trudności finansowe. W grudniu 1939 roku województw lwowskie włączono do ZSRR. Teatr Miejski przemianowano na Lwowski Państwowy Teatr Opery i Baletu. W latach II wojny światowej działał nadal pod okupacyjną władzą sowiecką a później niemiecką. Tak jak zmieniała się władza nad Lwowem tak zmieniał się repertuar teatru. W przedwojennym okresie w repertuarze Opery Lwowskiej podziwiać można było dzieła Ryszarda Wagnera, Giuseppe Verdiego, George’a Bizeta a także spektakle baletowe, w tym „Jezioro Łabędzie” Piotra Czajkowskiego. Po wojnie repertuar wzbogacił się o opery i balety kompozytorów ukraińskich.
Pod koniec lat 70-tych XX wieku Operę we Lwowie czekała kolejna dłuższa przerwa w funkcjonowaniu. Po zamknięciu na czas remontu, został ponownie otwarty w 1984 roku. W niepodległej Ukrainie Opera we Lwowie była miejscem nie tylko wydarzeń kulturalnych, ale również historycznych i politycznych. Przykładem takiego wydarzenia było VI Spotkanie Prezydentów Europy Środkowej w którym z ramienia Polski brał udział Prezydent Aleksander Kwaśniewski.
Opera we Lwowie – budynek
Budynek Opery Lwowskiej jest obiektem eklektycznym. Stylistycznie ma charakter neorenesansowy i neobarokowy. Zaprojektowany został przez Zygmunta Gorgolewskiego, który pochowany jest na Cmentarzu Łyczakowskim w alei zasłużonych. Gmach dawnego Teatru Wielkiego znajduje się w centrum Lwowa na północnym krańcu prospektu Swobody.
Ponieważ budynek Opery we Lwowie jest obiektem wolnostojącym, wszystkie jego fasady są udekorowane. Najbardziej reprezentacyjna jest oczywiście elewacja frontowa, która posiada bogate zdobienia rzeźbiarskie. Trójkątny fronton fasady głównej zwieńczono trzema rzeźbami z brązu. Przedstawiają one uskrzydlone postacie, które symbolizować mają „Komedię i dramat” (po lewej) oraz „Muzykę” (po prawej). Centralna figura umieszczona na szczycie symbolizuje „Chwałę”. Trzymana przez tę postać pozłacana gałązka palmowa, symbolizuje nagrodę dla tych, którzy poświęcili się sztuce.
Wnętrze gmachu Opery we Lwowie również jest bogato zdobione. Je również zaprojektował Zygmunt Gorgolewski. Natomiast obrazy i rzeźny stworzyła plejada malarzy i rzeźbiarzy. Pracowali pod nadzorem dyrektorów artystycznych aby zachować integralność projektu. Olbrzymie wrażenie zrobił na nas reprezentacyjny westybul o wysokości 18,5 metra oraz sala widowiskowa. Będąc w tej ostatniej przykuł naszą uwagę dekoracyjny okrągły sufit. Przypomina on kształtem rozetę podzieloną na dziesięć sektorów. W każdym z sektorów umieszczono alegoryczne postacie. Postaciami tymi są Gracja, Muzyka, Taniec, Krytyka, Dramat, Inspiracja, Bachantka, Niewinność, Iluzja i Prawda.
Udział w przestawieniu operowym
Ze względu na trwającą w chwili pisania tego tekstu wojnę w Ukrainie wyjazd do Lwowa może nie być możliwy. Kiedy jednak będzie już można wrócić do tego miasta pogranicza, warto wziąć udział w przedstawieniu operowym w Operze Lwowskiej. My skorzystaliśmy z tej okazji.
Bilety kupić można za pośrednictwem strony internetowej Opery Lwowskiej, która dostępna jest również w języku angielskim. Nie ma wersji samej strony w języku polskim. Moduł zakupu biletów pozwala na wybór języka polskiego, ale nie działa on idealnie. Niemniej zakup biletów nie będzie większym problemem. Przekierowanie do zakupu biletów online można znaleźć w menu. Link zaprowadzi nas do odpowiedniego serwisu.
W trakcie zakupu biletów mogliśmy wybrać miejsce na interaktywnym planie widowni. Wybraliśmy miejsce na najwyższym trzecim balkonie i na dodatek – na jego zupełnym końcu. Zaletą była cena, gdyż za takie bilety zapłaciliśmy równowartość około 7 złotych. Plusem był też doskonały widok na ozdobną rozetę na suficie. Niestety z tego miejsca brak było widoku na scenę. Było to trochę zabawne. Nie odebrało nam jednak przyjemności ze słuchania i zwiedzania budynku. Dlatego zachęcamy każdego do wzięcia udziału w jakimkolwiek spektaklu. Nawet wybierając najtańsze miejsca.
