W sercu Tokio, w dzielnicy Chiyoda leży Pałac Cesarski wraz z otaczającymi go ogrodami. Jak możecie wiedzieć z naszego wpisu o Świątyni Meiji, stolicę Japonii przeniesiono do Tokio dopiero przez Cesarza Matsuhito. Miało to miejsce w 1868 r. Wcześniej miasto nosiło nazwę Edo.
Pałac, będący nową główną siedzibą cesarza, powstał w miejscu dawnego zamku Edo, będącego siedzibą siogunów rodu Tokugawa. Co wydaje mi się symboliczne w świetle przeprowadzenia w epoce Meiji reform politycznych i społecznych likwidujących większości pozostałości systemu feudalnego.
Większość zabudowań dawnego zamku siogunów została zlikwidowana lub uległa zniszczeniu w wyniku pożarów i trzęsień ziemi. Nowy Pałac Cesarski wybudowano w 1888 r.. Jednak i on uległ zniszczeniu w wyniku bombardowań alianckich w czasie II wojny światowej. Nowy główny pałac i rezydencja cesarza wybudowano w latach 60-tych XX wieku. Wschodnia część kompleksu ostatecznie w 1968 r. stała się publicznym parkiem. Współczesną rezydencję cesarza ukończono w 1993 r. dla cesarza Akihito.
Pałac Cesarski składa się z rezydencji cesarza i kompleksu pałacowego, gdzie cesarz sprawuje oficjalne obowiązki, a także z innych budynków. Teren pałacu nie jest co do zasady ogólnie dostępny, a swoje podwoje otwiera jedynie w urodziny cesarza oraz z okazji Nowego Roku. Można zarezerwować wycieczki z przewodnikiem za pośrednictwem Agencji Dworu Cesarskiego. Jednak liczba zwiedzających jest ograniczona i trzeba to robić z dużym wyprzedzeniem. Można to co prawda zrobić online, jednak my nie próbowaliśmy skorzystać z tej możliwości, gdyż na nasz krótki pobyt w Tokio mieliśmy zaplanowanych dużo więcej bardziej interesujących nas atrakcji.
Ogólnie dostępne są natomiast tzw. Ogrody Wschodnie, w których znajduje się wiele budynków administracyjnych pałacu. Przed wizytą warto sprawdzić godziny otwarcia – zmieniają się w zależności od pory roku i dnia tygodnia. Można je sprawdzić na mapach Google. Wejście do ogrodów było bezpłatne, jedna ze względu na ograniczenia czasowe nie zaglądaliśmy tam.
Kokyo Gaien
Zwiedzaliśmy za to ogrody Kokyo Gaien – na mapach Google najpewniej znajdziecie je jako Kokyo Gaien National Garden. Jest to ogólnodostępny park, który leży w południowo-wschodniej części kompleksu pałacowego. Otwarty jest całą dobę i dostępny bezpłatnie.
Kokyo Gaien stanowi kolejną oazę zieleni w centrum miasta. W odróżnieniu od parku otaczającego Świątynię Meiji, gdzie pozwala się naturze na niczym nieskrępowany wzrost i rozwój. Kokyo Gaien charakteryzuje się perfekcyjnie utrzymanymi trawnikami, na których rosną perfekcyjnie ukształtowane japońskie sosny czarne (Kuromatsu).
Ogród oddzielają od części biznesowej dzielnicy Chiyoda, fosy dawnego zamku Edo, wyznaczając symbolicznie granicę między Japonią nowoczesną a tradycyjną, pomiędzy sukcesem gospodarczym a miłością do natury. Obydwa obszary tworzą w połączeniu ze sobą niezwykły kontrast. Z ogrodu podziwiać można historyczne obiekty, jak bramy i mury zamkowe, fosy, słynny Podwójny Most i baszty.
Słynne mosty
Podwójny Most nazywany Nijūbashi jest otwarty jedynie przy specjalnych okazjach, nie można więc sobie ot tak na niego wejść. W rzeczywistości istnieją dwa sąsiednie mosty – Kamienny Most Głównej Bramy (Seimon Ishibashi) oraz Żelazny Most Głównej Bramy (Seimon Tetsubashi). To właśnie ten drugi nazywany był Nijūbashi chociaż obecnie bardzo często łącznie obydwa mosty określa się tą nazwą. Natomiast kamienny most jest czasami nazywany Meganebashi czyli mostem okularowym.
Moim zdaniem, jeśli chodzi o baszty i bramy, to chociaż na terenie zamku znajdują się bardziej okazałe obiekty, z najbliższej odległości można podziwiać bez wchodzenia na teren pałacu: basztę Tatsumi-yagura (główne zdjęcie tego wpisu) oraz bramę Kikyō-mon (drugie zdjęcie postu). Dosyć dobrze widoczna jest również brama główna przy wspomnianym wcześniej kamiennym moście. Plusem tych obiektów jest też to, że dosyć łatwo jest wykonać zdjęcie bez innych turystów w kadrze.
Jak dojechać
Dojazd nie będzie problemem z żadnego miejsca w Tokio. Można dojechać koleją Japan Rail na stację Tokyo Station i zrobić sobie 15-to minutowy spacer kierując się na zachód i przechodząc przez biznesową część dzielnicy. Najwygodniej oczywiście dojechać metrem – wysiąść można na: stacji Otemachi (linie: Mita, Chiyoda,Tozai, Marunouchi lub Hanzomon) albo na stacji Nijubashimae (linia Chiyoda). Jak zwykle jednak polecam skorzystać z map Google celem wybrania najdogodniejszego połączenia.
